Vandaag is Tom aan het werk gegaan. We ontbijten samen en dan gaat ieder zijn eigen weg. Ik besluit om deze dag het lekker rustig aan te doen. Ik lees eerst nog wat en ga dan werken aan mijn conditie. Lekker baantjes trekken in het zwembad. Ik heb het zwembad voor mezelf, wat heerlijk is. Na verloop van tijd komt er een medewerkster van het hotel naar mij toe. Zij meldt mij dat het hotel per direct gesloten wordt vanwege een covid case. Niemand mag het hotel uit. De medewerkster laat mij weten dat ik tot nader order nog wel kan blijven zwemmen. Ik maak mijn baantjes af, ga nog even in de jacuzzi en ik pak nog een even een heerlijke stoomsauna mee. Ik kan tenslotte toch niet weg om de stad te bekijken dus ik neem het maar even van.
Morgen gaan we naar Yantai. Ik kijk daar enorm naar uit want dat is wel de plaats waar we een lange tijd gaan wonen. Tom vraagt mij of ik een app die nodig is voor aankomst in Yantai te laten installeren bij de receptie. De apps zijn met spoed gemaakt en veelal in het Chinees. Met de vertaalapp van Wechat kom je ver maar het blijft soms wel erg lastig dus een beetje hulp is wel handig.
Ik kom aan bij de receptie en vraag of ze mij kunnen helpen met de app. Met een schuin oog zie ik dat de toegang naar het hotel hermetisch is afgesloten met linten e.d. Er staan mensen in “maanpakken” voor de deur. Het voelt heel unheimisch. De medewerker achter de receptie maant mij zo snel mogelijk al onze koffers te pakken. Hij gaat mij helpen om mij via de achterdeur te laten “ontsnappen”. Ik heb een half uur om zeven koffers te pakken.
Het voelt alsof ik in een film bent beland. Ik bel Tom om te vertellen wat er gaande is. We hebben in totaal ruim 80 kg bagage. Na een half uur wordt ik gebeld of ik er klaar voor ben om te vertrekken. Na vijf minuten staat er een medewerker van het hotel voor mijn deur, zonder trolley…. Gelukkig wordt deze alsnog geregeld. Ik geef aan dat de bagage van de collega van Tom ook opgehaald moet worden. We gaan, via de personeelslift, naar zijn etage. Daarna naar de begane grond en lopen naar een uitgang… helaas ook deze is gebarricadeerd en staat er een persoon in “maanpak” voor om de uitgang te bewaken… Snel word ik verwezen naar een zijgang. We lopen rustig terug om weer een andere uitgang te zoeken. Ik kom uit bij de garage. Deze uitgang is nog niet afgesloten en deze wordt ook (nog) niet bewaakt. De medewerker vraagt waar ik naar toe wil. Contact met de lokale collega van Tom is nog niet gelukt. Ik bedenk me dat ik me dan maar naar het Nederlands consulaat moet laten brengen en vanuit daar zie ik wel weer. Wat ik wel al weet is dat ik hier zo snel mogelijk weg wil. Dan lukt het me uiteindelijk toch om contact te leggen met de lokale collega van Tom. Zij heeft al een nieuw hotel geboekt. Ze laat aan de medewerker van het huidige hotel weten welk hotel geboekt is zodat hij de taxi die besteld is kan laten weten waar ik naar toe moet. Ik verlaat het hotel via de sluiproute met ruim 100 kg bagage…. Daar ga ik dan, op naar…..het volgende hotel?
Na ruim een uur in de taxi te hebben gezeten kom ik aan bij het hotel. Mijn QRcode is groen en ik kan dus gewoon inchecken. Het is een opluchting dat ik het andere hotel heb kunnen verlaten. Ik bestel lunch en ga even bijkomen van mijn avontuur. s ‘Avonds samen gezellig gegeten.
Fijn, vandaag vliegen we naar Yantai. Eerst nog even lekker ontbijten…. Ik bekijk mijn QRcode… en wat schets mijn verbazing, de QRcode …… ROOD…. wat gek, want mijn test van de dag daarvoor is wel groen…. Tom bekijkt zijn QRcode… ik hoop stiekem eigenlijk dat zijn QRcode ook rood is…. Het zal toch niet zo zijn dat ik alleen naar een quarantaine hotel moet. Maar de QRcode van Tom is ook rood. Er popt een bericht in het Chinees op. Ik vertaal het bericht. Het vorige hotel is als “hoog risicogebied” bestempeld. Alle bezoekers zijn gekwalificeerd als “close contacts”.
We komen er achter dat we opnieuw zeven dagen in quarantaine moeten. Ik hoop echt dat we niet weer naar een quarantaine hotel moeten. De lokale collega van Tom heeft contact gezocht met het hotel. Omdat we met een groene QRcode zijn binnengekomen mogen we gelukkig in dit hotel in quarantaine. Voor de lokale collega is het nog veel “zuurder”. Zij is die zaterdag bij ons in het vorige hotel geweest. Zij heeft ook een rode QRcode. Voor haar betekent dat ze met haar hele gezin ook zeven dagen thuis in quarantaine moet.
Deze quarantaine tijd is wel iets comfortabeler dan de vorige . We hebben hier een prima hotel en roomservice. Goed eten, een heerlijk bad en een koelkast. Onze reis naar Yantai is nog even uitgesteld. Na zes dagen worden we getest en de zevende dag is de QRcode weer “groen”. We overwegen om het weekend met de trein naar Yantai te gaan maar vanweg
e de hoeveelheid bagage besluiten we dit toch niet te doen. Dan maar het weekend nog even toeristje spelen. In Shanghai is nog genoeg te ontdekken.
We bezoeken een voormalig abortoir uit 1933. Het voormalig abortoir is gebouwd in Art-Deco stijl en staat op de werelderfgoedlijst. Het heeft veel verborgen trappen en loopt rond. Echt een aanrader om te bezoeken. Er wordt flink verbouwd, dit wordt vast en zeker een hippe “hotspot”. Ik ga er zeker nog een keer terug met mijn spiegelreflex camera. Als het bijna donker is gaan we naar de “bund”. Het uitzicht met alle verlichting is prachtig. We nemen een treintje naar de andere kant van de oever alwaar je ook een prachtig uitzicht hebt.
Maandag gaan we, drie weken na ons vertrek uit Nederland, eindelijk naar Yantai!
Jeetje, het is nogal een klus om op je plaats van bestemming te komen ;-) Hoop dat dat inmiddels is gelukt. Weet niet hoeveel dagen jullie er op hebben zitten. Anders alvast een goede reis daarheen!
Tjonge Joke! Je maakt wel wat mee zo! Ik zie het voor me, jij door de gangen van het hotel op zoek naar een uitgang. Met al je koffers 😄 looks like a trilling movie 🙈 goeie reis verder naar je "hometown"